Ποιες είναι λοιπόν οι ευεργετικές δράσεις μιας συστηματικής σωματικής εξάσκησης;
• Η συστηματική σωματική εξάσκηση μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη, ψηλής πίεσης και καρδιακών παθήσεων
• Βοηθά στην μείωση της ψηλής αρτηριακής πίεσης σ' αυτούς που έχουν ήδη εκδηλώσει υπέρταση
• Βελτιώνει και υποβοηθά την ψυχολογική κατάσταση, καλυτερεύει την ψυχική διάθεση, μειώνει το άγχος, την ένταση και την κατάθλιψη
• Βοηθά στο να δημιουργήσουμε και να διατηρήσουμε υγιή οστά, μυς και αρθρώσεις
• Βοηθά στο να διατηρούμε ένα φυσιολογικό για το ύψος μας βάρος και μειώνει το λίπος του σώματος
• Στους ηλικιωμένους βοηθά στην ανακούφιση από το πρήξιμο των αρθρώσεων και βελτιώνει την κινητικότητα και την ευκαμψία 
Η ΑΣΚΗΣΗ ΜΕ ΤΑ ΒΑΡΗ
Στις ασκήσεις με τα βάρη ο αντικειμενικός σκοπός είναι η μυϊκή αύξηση.
Όπως είδαμε, για να αναρρώσει μια μυϊκή ομάδα πρέπει να τραφεί και να ξεκουραστεί για 72 ώρες και όχι λιγότερο, γιατί θα οδηγηθούμε σε υπερκόπωση. Αυτό σημαίνει πως όταν σχεδιάζουμε το πρόγραμμά μας εκγύμνασης θα πρέπει να προσέχουμε να γυμνάζουμε την ίδια μυϊκή ομάδα σε χρονικές αποστάσεις τουλάχιστον τριών ημερών.
Επομένως, αν θέλω να γυμνάζομαι τέσσερις φορές την εβδομάδα, τότε θα χωρίσω τις μυϊκές ομάδες του σώματός μου σε δύο μέρη Α και Β. Την πρώτη μέρα γυμνάζω τις Α, τη δεύτερη τις Β, την τρίτη δεν γυμνάζομαι, την τέταρτη γυμνάζω πάλι τις Α, την πέμπτη πάλι τις Β και την έκτη και έβδομη δεν γυμνάζομαι. Αυτό θα είναι το εβδομαδιαίο πρόγραμμά μου. Είναι φανερό ότι μεταξύ δύο διαδοχικών ασκήσεων των ίδιων μυϊκών ομάδων παρεμβάλλονται τρεις πλήρεις ημέρες.
Αν μπορώ να γυμνάζομαι έξι φορές την εβδομάδα, τότε θα χωρίσω τις μυϊκές ομάδες του σώματός μου σε τρεις ομάδες Α, Β, Γ και θα γυμνάζω την κάθε μια κάθε τρεις ημέρες με μια ημέρα ξεκούραση την εβδομάδα.
Η ΑΕΡΟΒΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ
Αντιπροσωπευτικό όργανο για αεροβική άσκηση είναι ο ηλεκτρικός διάδρομος. Κατά την άσκηση πάνω στον διάδρομο ο στόχος μας είναι η καλή φυσική μας κατάσταση μαζί με 1) την εκγύμναση της καρδιάς και 2) το αδυνάτισμα.
1) Η Εκγύμναση της Καρδιάς:
Για να έχουμε θετικά αποτελέσματα στην εκγύμναση της καρδιάς πρέπει να κρατάμε τους παλμούς της πάνω από ένα όριο-στόχο για περισσότερο από είκοσι λεπτά και για 4-5 φορές άσκησης την εβδομάδα. Το όριο-στόχος είναι πάντα ένα ποσοστό του μεγίστου Μ των καρδιακών παλμών για την ηλικία μας Η. Το μέγιστο αυτό Μ για την ηλικία μας Η (σε χρόνια) είναι το Μ = 220 – Η. Επομένως για ένα γυμναζόμενο 50 χρόνων το μέγιστο αυτό είναι Μ = 220 - 50 = 170 και το 65% του μεγίστου του είναι 65% x Μ = 65% x (220 – 50) = 110 παλμοί το λεπτό.
Χατζησταματίου Χρήστος
Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008
ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
ΈΚΘΕΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ
Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου, πηγαίνοντας το πρωί στο σχολείο, ένα «κλαψιάρικο» γαύγισμα μας έκανε να σταματήσουμε και να κοιτάξουμε προς ένα μεγάλο κουτί που ήταν πεταμένο, λίγο πριν από την είσοδο του σχολείου. Αρχικά δειλιάσαμε, στη συνέχεια όμως σκύψαμε για να διαπιστώσουμε τι ακριβώς έκρυβε μέσα του το κουτί.
Ένα κουταβάκι λίγων εβδομάδων μας παρατηρούσε μ’ ένα παρακλητικό βλέμμα. Δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να το πάρουμε μαζί μας ( ναι, στο σχολείο). Ευτυχώς, το κουδούνι άργησε να χτυπήσει και έτσι προλάβαμε να του φέρουμε λίγο γάλα και ψωμάκι. Τις ώρες των «μαθημάτων» καθόμασταν μαζί του με βάρδιες, ώσπου τελικά σχολάσαμε. Τότε ήταν που έπρεπε να αποφασίσουμε τι θα κάναμε με το κουτάβι. Δυστυχώς, κανείς δε θα μπορούσε να το κρατήσει σπίτι του, για ευνόητους λόγους. Τελικά, με τη βοήθεια του τηλεφωνικού καταλόγου, εντοπίσαμε μια οργάνωση πρόθυμη να «υιοθετήσει» την Arja- έτσι ονομάσαμε το κουταβάκι- φτάνει μόνο να την κρατούσαμε μέχρι το βράδυ, που θα έρχονταν να την πάρουν.
Ευτυχώς για την Arja, τα πράγματα εξελίχθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τι γίνεται όμως με τα εκατοντάδες- για να μην πω χιλιάδες- αδέσποτα και, το χειρότερο «πεταμένα» στους δρόμους σκυλιά και γάτες; Είναι ντροπή να ζούμε στον 21ο αιώνα, να έχουμε όσα στερήθηκαν και για όσα πέθαναν άνθρωποι από τις προηγούμενες γενιές και παρόλα αυτά να μην έχουμε λίγη ανθρωπιά μέσα μας! Δε λέω, καλό και το «διακοσμητικό» σκυλάκι (βλ. τσιουάουα) ωστόσο όμως, αν έχουμε τη δυνατότητα να παρέχουμε τα βασικά σε ένα ζώο γιατί να μην υιοθετήσουμε ένα, αν όχι από το δρόμο, από φιλοζωικές οργανώσεις. Γιατί, είναι απλώς τραγικό το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αγοράζουν-επίσης τραγικό το ότι τα ζώα πωλούνται και αγοράζονται(!)- ένα ζώο και μόλις το βαρεθούν (!) το πετάνε κυριολεκτικά στο δρόμο.
Ας μη γίνουμε, λοιπόν, συνένοχοι σε αυτό το φαινόμενο κι ας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για τη διευκόλυνση των ζώων. Εξάλλου, αυτό ωφελεί κι εμάς. Είναι γεγονός πως η συμβίωση με τα ζώα όχι μόνο ομορφαίνει τη ζωή μας αλλά, είναι και φάρμακο της ψυχής.
Κ.Μ.
Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008
Αίγυπτος θα πει «Ιθάκη»
Όταν κανείς εγκαταλείψει, έστω και για λίγο, τις φόρμες και τα καλούπια της περιοριστικής του καθημερινότητας, συγκλονίζεται από τα αλλεπάλληλα κύματα ιδεών, εικόνων, ήχων και αισθήσεων κάθε λογής που τρέχουν να τον αγκαλιάσουν. Αυτό ακριβώς, αλλά στον υπέρτατο βαθμό, συνέβη και σ’ εμένα όταν, αφήνοντας πίσω μου τη δεδομένη πραγματικότητα της Ελλάδας, ταξίδεψα στη μυθική Αίγυπτο. Μυθική, γιατί στη φαντασία μου η Αίγυπτος ήταν πάντοτε ένας μύθος, που τον συναντούσα που και που σε κανένα βιβλίο Ιστορίας ή σε κανένα ντοκιμαντέρ. Όμως, κάποτε έρχεται η ώρα της απομυθοποίησης και τότε, είναι σα να γκρεμίζεται ένας ολόκληρος κόσμος και στη θέση του να ορθώνεται ένας εντελώς καινούριος.
Η Αίγυπτος θα περίμενε κανείς πως είναι μία χώρα εσωστρεφής, κλεισμένη στον εαυτό της, όπως άλλωστε και κάθε ισλαμική χώρα. Όμως, διαπιστώνει με έκπληξη κανείς πως αυτό που αναζητούν περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο οι άνθρωποι εκεί είναι η επικοινωνία. Αυτό μαρτυρούν οι πολυάριθμες δορυφορικές κεραίες στις ταράτσες και τα μπαλκόνια όλων των σπιτιών, που στην πλειοψηφία τους είναι ασοβάτιστα και ημιτελή. Αν και φτωχοί, οι ένοικοι αυτών των άθλιων σπιτιών, των στοιβαγμένων σε τεράστιες πολυκατοικίες ή των διάσπαρτων στα όρια των πόλεων με την έρημο, δεν μπορούν να αισθάνονται την ανάσα της εξουσίας πάνω τους και μέσω των ελάχιστων κρατικών καναλιών, που επιτρέπεται μόνο να εκπέμπονται στην Αίγυπτο.
Οι κάτοικοι είναι κυρίως αγρότες, άνθρωποι χαροκαμένοι, που ολόκληρη τη ζωή τους παλεύουν με τον ήλιο, τη ζέστη και τις απαξιωτικές συνθήκες δουλειάς. Ένιωσα αφάνταστη ντροπή τη στιγμή, που έπιασα τον εαυτό μου να χαζεύει αμέριμνα μέσα από τη δροσιά και την άνεση του μικρού λεωφορείου που μας μετέφερε, τους Ανθρώπους με τις άσπρες κελεμπίες, που καλλιεργούσαν τα μικρά τους χωράφια με τα ίδια τους τα χέρια μέσα στο καμίνι του μεσημεριού. Κι όλος αυτός ο μόχθος χαμένος, γιατί όπως μας πληροφόρησε ο ξεναγός, οι τιμές πώλησης των αγροτικών προϊόντων είναι εξευτελιστικά μικρές. Σκέτη εκμετάλλευση…
Οι Αιγύπτιοι, όμως, είναι ένας λαός ιδιαίτερα ανθρώπινος, φιλικός και προσπελάσιμος. Άνθρωποι που προχωρούν στο δρόμο και χαιρετιούνται με θερμές αγκαλιές και φιλιά, με ζωηρά μάτια και ενέργεια, γυναίκες και κοπέλες που στέκονται για λίγο και συζητούν, πατεράδες που κρατούν από το χέρι τα παιδιά τους και τα πάνε βόλτα. Ο δρόμος και η αγορά σφύζουν από ζωή και ενεργητικότητα, από ειλικρίνεια και αγαθότητα. Κανείς δεν προσποιείται ότι είναι κάτι άλλο, ότι νιώθει κάτι διαφορετικό από αυτό που δείχνει. Όλα φαίνονται τόσο καθαρά και απλά.
Ακόμα θυμάμαι πόσο απλά με πλησίασε ένα παιδάκι, καθώς προσπαθούσα να απαθανατίσω όλη αυτή την ενεργητικότητα του Καΐρου με τη φωτογραφική μου μηχανή, και μου πόζαρε για μια φωτογραφία. Ίσως να του έκανε εντύπωση η φωτογραφική μηχανή, ίσως να μην είχε την ευκαιρία πολλές φορές στη ζωή του να βγει φωτογραφία, γιατί φαινόταν πως ήταν κι εκείνο ένοικος ενός από τα άθλια εκείνα σπίτια. Δεν μπόρεσα, όμως, να το ρωτήσω τίποτα. Δεν καταλάβαινε αγγλικά και οι αριθμοί, που μόνο κατάφερα να μάθω στα αραβικά, προς μεγάλη μου έκπληξη δε μπορούσαν να με βοηθήσουν σε αυτή την περίπτωση.
Παρ’ όλα αυτά, σε κάθε βήμα που έκανα αισθανόμουν και πιο έντονο τον αναστεναγμό αυτών των ανθρώπων, κι ας μην καταλάβαινα τη γλώσσα τους. Ως τότε ήξερα πως οι άνθρωποι αγωνίζονται για καλύτερο μισθό, αποτελεσματικότερη εκπαίδευση, πιο οργανωμένο νοσοκομειακό σύστημα, δικαιότερο φορολογικό σύστημα, για πράγματα ήδη δεδομένα. Τώρα, περνούσαν από μπροστά μου, η μία μετά την άλλη, οι εικόνες ανθρώπων που αγωνίζονταν απλώς για τα «δεδομένα». Ένιωσα ένοχη, μα τι μπορούσα να κάνω; Ευτυχώς, το «όραμα της νεότητας» δεν με εγκατέλειψε για πολύ. 
Τη μεγαλύτερη συγκίνηση σε όλο το ταξίδι την ένιωσα την ημέρα της εκδρομής στη Αλεξάνδρεια. Κάιρο- Αλεξάνδρεια περίπου τρεις ώρες μέσω του δρόμου που κατασκεύασε ο μεγάλος αιγυπτιώτης ευεργέτης της Κομοτηνής, Νέστορας Τσανακλής. Στο τέλος μιας υπέροχης διαδρομής περιμένει τον επισκέπτη, ακριβώς στην είσοδο της πόλης, μια απρόσμενη επιγραφή: «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ». Ένιωσα πως ήταν κάτι σαν προειδοποίηση: «Επισκέπτη, πρόσεχε, γιατί πατάς σε ιερά χώματα».
Πράγματι, πέρα από αυτή την ελληνική επιγραφή εκτεινόταν ένας άλλος κόσμος, ελληνικός. Ήταν η πόλη του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το άγαλμα του οποίου δέσποζε απέναντι από το λιμάνι, ατενίζοντας την αγαπημένη του Μακεδονία προς το Βορρά, πέρα από τον ορίζοντα. Ήταν η «Πόλις» του Μεγάλου Αλεξανδρινού Ποιητή, το σπίτι του οποίου βρισκόταν μέσα σε ένα στενό με μία απλή πινακίδα στην είσοδο- ταιριαστή της λιτότητας που τον χαρακτήριζε- να μαρτυράει πως ήταν δικό του. Εκεί βρισκόταν και το Πατριαρχείο, που μεταδίδει το φως της ορθοδοξίας σε όλο το Νότο, μονάχο του μέσα σε ένα δάσος από μιναρέδες. Εκείνη τη στιγμή συμμερίστηκα όσο ποτέ άλλοτε αυτό που ισχυριζόταν ο Κ.Π. Καβάφης: «Εγώ δεν είμαι Έλληνας, αλλά Ελληνικός».
Έτσι, γεμάτη εμπειρίες επέστρεψα πίσω στην Ελλάδα συνειδητοποιώντας πόσο ευτυχισμένοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι εδώ, αν πάψουν να μεμψιμοιρούν και να διαμαρτύρονται συνεχώς, αν αντιπαραθέτουν τους εαυτούς τους όχι μόνο απέναντι στους ‘’καλύτερους’’, αλλά και απέναντι στους λιγότερο ‘’καλούς’’, αν είναι ευγνώμονες για τη ζωή και ό,τι αυτή τους έχει χαρίσει. Μόνο με αυτή την αφετηρία θα μπορέσουν να διεκδικήσουν- και γιατί όχι, να κατακτήσουν- το ‘’βέλτιστο’’.
Υ.Γ. : Έπειτα από προσωπική επιλογή, παρέθεσα στο παρόν κείμενο αποκλειστικά και μόνο σκέψεις και συναισθήματα που γέννησε το συγκεκριμένο ταξίδι κι όχι τις δυσκολίες ή τις απογοητεύσεις που αναμφίβολα υπήρξαν. Έτσι, θα παραμείνει στη μνήμη ως μια γλυκιά ανάμνηση…
Ε .Τ.
« Σε πάμε»
«Κι εγώ σας πάω» απάντησες, σαν άκουσες «σε πάμε»
την αγκαλιά σου άνοιξες κι είπες «κοντά σας θα ’μαι».
Με το πλατύ χαμόγελο μας έκανες δικούς σου
τ’ ανέκδοτα, τ’ αστεία σου μας κάναν κολλητούς σου.
Μας μίλησες στη γλώσσα μας, έπιασες τον παλμό μας
ηγέτης, αρχιεπίσκοπος μα κι ο Χριστόδουλός μας.
Μας δέχτηκες ως είμαστε, με μίνι και χαλκάδες
και γέμισες τις εκκλησιές με νεαρούς χιλιάδες.
Προβλήματ’ αφουγκράστηκες νέων, κατατρεγμένων,
στις αγωνίες έσκυψες θρηνούντων, πονεμένων.
Αχτίδα ήσουνα φωτός με θέρμη ζωογόνα,
σε κοινωνία σκοτεινή, ψυχρή και παθογόνα.
Σπουδαίος εκσυγχρονιστής με όραμα μεγάλο,
μ’ έμπνευση, τόλμη και ορμή που προκαλέσαν σάλο.
Άριστος μ’ ότι πιάστηκες σε όλα σου τα χρόνια,
σα Διγενής στο θάνατο σε μαρμαρένια αλώνια.
«Αντίο» σου Χριστόδουλε, μα σαν εσέ δε φεύγουν
τα λόγια σου, τα έργα σου πάντα μας συντροφεύουν.
31-1-08
Κωνσταντινίδου Εύη
ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ
Πανελλήνιος θρήνος για την Πελοπόννησο τον Αύγουστο. Στις 28 Αυγούστου 2007 πύρινες γλώσσες της φωτιάς κατάφεραν να καταστρέψουν τα πάντα στο πέρασμα τους. Η Ηλεία δεν θα είναι πια όπως την ξέραμε. Ο Κρόνιος Λόφος της Ολυμπίας έγινε παρανάλωμα του πυρός. Μόνο τα κτίσματα διασώθηκαν και αυτά τραυματισμένα. Η φωτιά έφτασε μέχρι την Ιερά Άλτη, κατέφαγε ό,τι χόρτο υπήρχε στον περιβάλλοντα χώρο....
Μεγάλο πλήγμα δέχθηκαν και κατοικημένες περιοχές. Υπήρξαν και 62 νεκροί. Πολλοί τραυματίες.. Ανάμεσά τους και μικρά παιδιά.. Χάθηκαν περιουσίες,σπίτια,ζώα.. Αλλόφρονες έτρεχαν οι άνθρωποι να σώσουν ό,τι μπορούσαν… Αλλά τι πρώτα; Τι να σώσουν; Τα παιδιά τους,τα σπίτια τους ή τα ζώα τους; Ηρωικά πάλεψαν απέναντι στη φωτιά,δίνοντας ακόμη και τη ζωή τους…
Συνολικά οι ζημιές τεράστιες.. Σύμφωνα λοιπόν με την περιβαλλοντική οργάνωση, οι συνολικές καμένες εκτάσεις της Πελοποννήσου φτάνουν τα 1.772.654 στρέμματα, εκ των οποίων 55% (975.180) ήταν δάση και φυσικές εκτάσεις, 41% (781.043) γεωργικές καλλιέργειες και 1% (16.432) τεχνητές επιφάνειες (οικισμοί, δρόμοι, γήπεδα, κλπ). Από αυτά, περισσότερα από 300.000 στρέμματα βρίσκονται σε προστατευόμενες φυσικές περιοχές του δικτύου Natura 2000. Οι περιοχές με ιδιαίτερα οικολογική αξία που επλήγησαν σοβαρά από τις πυρκαγιές είναι οι εξής:
1. Δάσος και λίμνη Καΐάφα: Κάηκαν 7.577 στρέμματα (22,5% της προστατευόμενης περιοχής)
2. Ολυμπία: Κάηκαν 670 στρέμματα (21,3% της προστατευόμενης περιοχής)
3. Οροπέδιο Φολόης: Κάηκαν 29.943 στρέμματα (30,7% της προστατευόμενης περιοχής)
4. Όρος Ταΰγετος: Κάηκαν 86.542 στρέμματα (16,3% της προστατευόμενης περιοχής)
5. Όρος Πάρνωνας: Κάηκαν 45.066 στρέμματα (8,1% της προστατευόμενης περιοχής)
6. Όρη Μπαρμπάς και Κλωκός, Φαράγγι Σελινούντα: Κάηκαν 30.476 στρέμματα (50,4% της προστατευόμενης περιοχής)
7. Φαράγγι Βουραϊκού: Κάηκαν 6.362 στρέμματα (29,2% της προστατευόμενης περιοχής)
Όσον αφορά την πανίδα, σημαντικό πλήγμα δέχτηκαν οι βιότοποι του τσακαλιού (Canis aureus), 4 από τα 5 ενδημικά είδη σαύρας του Ταΰγετου και του Πάρνωνα, οι χερσαίες χελώνες, οι σκαντζόχοιροι αλλά και πολλά άλλα ζώα, η καταγραφή των οποίων είναι δύσκολο να γίνει με ακρίβεια. Η δυνατότητα ανάκαμψης των οικοσυστημάτων και των ειδών είναι απόλυτα συνυφασμένη με την αποτελεσματική προστασία των εκτάσεων αυτών από οποιαδήποτε αλλαγή χρήσης γης.
Ας ελπίσουμε να μην ξαναγίνουν τέτοιες καταστροφές ποτέ ξανά. Είναι οδυνηρό η φύση και οι ζωές πολλών ανθρώπων και ζώων να χάνονται τόσο άδικα. Πρέπει να σεβαστούμε ό,τι η φύση δημιούργησε και να το προστατεύουμε.
Μαζική ήταν η ανταπόκριση των Ροδοπαίων πολιτών, εκπροσώπων συλλόγων, σωματείων και φορέων από την τοπική αυτοδιοίκηση, στο κάλεσμα του νομάρχη Ροδόπης Άρη Γιαννακίδη, για να συζητηθεί πώς μπορεί να συμβάλλει ο νομός στην εθνική τραγωδία που έπληξε περιοχές της νότιας Ελλάδας.
Στην συνάντηση που πραγματοποιήθηκε αποφασίστηκε ομόφωνα όλοι οι κάτοικοι του νομού που έχουν ευαισθησία να συνεισφέρουν με τις μικρές ή μεγάλες δυνατότητές τους σε έναν και μόνο τραπεζικό λογαριασμό προκειμένου με τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν να γίνει άμεσα, σε χρόνο όχι μεγαλύτερο των 2 μηνών, ένα εκπαιδευτικό κτίριο, σχολείο ή παιδικός σταθμός, που θα υποδειχθεί από την αυτοδιοίκηση των πυρόπληκτων περιοχών. Ο έλεγχος και η διαχείριση των ποσών που θα κατατέθηκαν έγινε από επιτροπή στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωπος της μητρόπολης, ο νομάρχης Ροδόπης, ο δήμαρχος Κομοτηνής και οι πρόεδροι των Επιμελητηρίων. Η απόφαση για τον κοινό λογαριασμό πάρθηκε παρουσία των προέδρων των επιμελητηρίων, εκπρόσωπων της μητρόπολης, εθελοντικών οργανώσεων, πολιτιστικών συλλόγων, συνδικαλιστικών σωματείων, εκπρόσωπων δήμων και κοινοτήτων αλλά και απλών πολιτών, που έθεσαν τους δικούς τους προβληματισμούς αλλά και τις δικές τους προτάσεις για το πώς μπορούν να βοηθήσουν.
Ας ελπίσουμε να μην ξανασυμβεί τέτοια τραγωδία. Είναι άδικο οι άνθρωποι να βιώνουν την μανία της φύσης. Αν το περιβάλλον προστατευθεί σε προστατεύει αλλιώς σε εκδικείται.
Καρυώτου Νατάσα Γ΄1
Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008
ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ… ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ
Όπως είναι γνωστό, το 2ο Λύκειο Κομοτηνής διαθέτει έναν από τους πιο μεγάλους χώρους που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για διάφορες κατασκευές όπως ένα γήπεδο ποδοσφαίρου ή ένα γυμναστήριο.
Αρχικά, ας μιλήσουμε για την αυλή του σχολείου μας. Στην αυλή μας υπάρχει ένα γήπεδο basket και ένα γήπεδο volley τα οποία έχουν σε κάποιο βαθμό αξιοποιηθεί. Υπάρχει όμως και ένας μεγάλος χώρος ο οποίος από εκεί που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή ενός γυμναστηρίου ή ενός γηπέδου ποδοσφαίρου χρησιμοποιείται ως πάρκινγκ για τα αυτοκίνητα των καθηγητών. Βέβαια, έγινε μια προσπάθεια από τον γυμναστή του σχολείου μας κ. Χατζόπουλο, ο οποίος με χρήματα του σχολείου αγόρασε εστίες ποδοσφαίρου ούτε αυτές όμως τοποθετήθηκαν ακόμη.
Τέλος, υπάρχει και μια βιβλιοθήκη στο σχολείο με πολλά βιβλία, η οποία δυστυχώς έχει γίνει τάξη για βολευτεί ένα τμήμα κατεύθυνσης της Γ λυκείου. Η βιβλιοθήκη έχει καλυφθεί με προστατευτικά για τις ανάγκες της τάξης και έτσι δεν μπορούν οι μαθητές να έχουν πρόσβαση στα βιβλία τα οποία θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν σε κάποιες εργασίες τους.
Συνοψίζοντας , το σχολείο μας θα μπορούσε να έχει πολλά οφέλη από την αξιοποίηση των χώρων του που θα το έκαναν πιο σύγχρονο και πιο αποτελεσματικό από άλλα σχολεία του νομού μας.
Κώστας Σταυρούλης
ΨΗΦΙΣΜΑΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ
ΤΟΥ 2ΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ
ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑΣ
(HUMAN TRAFFICKING)
H «Διεθνική Σωματεμπορία», δηλαδή η βίαιη μεταφορά (διακίνηση και εμπορία) ανθρώπων με σκοπό τον εξαναγκασμό τους σε παράνομες πράξεις, που αποφέρουν οικονομικά κέρδη στον εξουσιαστή τους, το δουλεμπόριο, το «trafficking», όπως έχει διεθνώς επικρατήσει ο όρος από
το 1990, είναι ένα φαινόμενο παγκόσμιο και συγχρόνως πολύ παλιό. Αφορά στην παγίδευση κι εκμετάλλευση ανθρώπων από το οργανωμένο έγκλημα, με παράνομη μετανάστευση, στέρηση της ελευθερίας, ηθική και σωματική βία, δηλαδή την χειρότερη μορφή συνολικής προσβολής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Άτομα που βρίσκονται σε ευάλωτη κατάσταση μεταφέρονται με μέσο την απειλή ή τη χρήση βίας ή άλλης μορφής εξαναγκασμό (απαγωγή, απάτη, κατάχρηση εξουσίας έναντι αμοιβής ή άλλης ωφέλειας) με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση, την καταναγκαστική εργασία ή εξαναγκαστική παροχή υπηρεσιών, τη δουλεία ή ακόμη και την αφαίρεση οργάνων.Η Ελλάδα, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, συχνά αποτελεί σταθμό για την προώθηση των θυμάτων σε άλλες χώρες. Τα θύματα των σωματεμπόρων είναι συνήθως νέες γυναίκες ανήλικες και ενήλικες, αλλά και νεαρά αγόρια. Είναι άτομα άνεργα, χαμηλού οικονομικού και βιοτικού επιπέδου και σπανίως γνωρίζουν τη γλώσσα της χώρας στην οποία εξαναγκάζονται να μεταφερθούν. Οι σωματέμποροι χρησιμοποιούν ποικίλες μεθόδους για τη διακίνηση των θυμάτων τους. Μερικές φορές δρουν μέσω πλασματικά αξιόπιστων υπηρεσιών απασχόλησης, ταξιδιωτικών γραφείων, επιχειρήσεων διασκέδασης ή γραφείων συνοικεσίων. Στην περίπτωση των παιδιών έχει αναφερθεί και η χρήση διαδικασιών υιοθεσίας (είτε παράνομων είτε νομιμοφανών σε ορισμένες περιπτώσεις). Συχνά οι σωματέμποροι προμηθεύονται νόμιμα ταξιδιωτικά έγγραφα με τα οποία τα θύματα περνούν τα διεθνή σύνορα και στη συνέχεια εξαφανίζονται ή παραμένουν στη χώρα προορισμού μετά τη λήξη της βίζας τους. Οι σωματέμποροι πάντως καταφεύγουν και σε δόλια χρήση εγγράφων για να προμηθευτούν αυθεντικά ταξιδιωτικά έγγραφα ή χρησιμοποιούν παραποιημένα ή πλαστά έγγραφα.
Τα αίτια που κρύβονται πίσω από την εμπορία ανθρώπων περιλαμβάνουν τη φτώχεια, την ανεργία και την έλλειψη εκπαίδευσης και πρόσβασης στους πόρους. Οι γυναίκες ειδικά αποτελούν πολύ ευάλωτα θύματα εμπορίας λόγω της αύξησης του ποσοστού γυναικών μεταξύ των φτωχών, των διακρίσεων λόγω φύλου, της έλλειψης εκπαιδευτικών και επαγγελματικών ευκαιριών στις χώρες προέλευσής τους.
Ένα δίκτυο εθελοντών / εθελοντριών ήδη υπάρχει και στηρίζει θύματα σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Παράλληλα υπάρχει και διεθνής διασύνδεση με στόχο την έρευνα και καταγραφή περιπτώσεων, με σκοπό να αναδειχθεί το κοινωνικό αυτό πρόβλημα με συγκεκριμένα στοιχεία ώστε να βελτιωθούν οι παρεχόμενες υπηρεσίες και το νομικό πλαίσιο. Μια από τις κεντρικές δράσεις του δικτύου είναι η γραμμή SOS κατά της σωματεμπορίας , η οποία έχει συμβουλευτικό και παραπεμπτικό χαρακτήρα και τα άτομα που απευθύνονται σε αυτή έχουν ανάγκη από ένα μεγάλο εύρος υπηρεσιών και στήριξης.
Το παρόν ψήφισμα στοχεύει στη γενικότερη ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του πληθυσμού σχετικά με το πρόβλημα, τη βελτίωση της υπάρχουσας νομοθεσίας, την καλύτερη οργάνωση των υπηρεσιών πρόληψης και καταστολής, και των υποδομών παροχής προστασίας και βοήθειας στα θύματα του φαινομένου και μέσω αυτού προτείνεται η ανάπτυξη δράσεων σε τρία επίπεδα :
Α) Σε επίπεδο ενημέρωσης / ευαισθητοποίησης και πρόληψης, ιδιαίτερα σε σχέση με τους νέους και μεταξύ ευαίσθητων κοινωνικών στρωμάτων, τόσο σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και σε άλλες –ευρωπαϊκές και μη– χώρες) όπως Αλβανία, Τουρκία, Ρωσία, Ουκρανία, Μολδαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, χώρες υποσαχάριας Αφρικής κ.α.
Β) Σε επίπεδο προστασίας θύματος και σε συνεργασία πάντα με άλλους κοινωνικούς φορείς και με τις αρχές.
Γ) Σε επίπεδο διαμόρφωσης προτάσεων για πολιτικές και πρακτικές καταπολέμησης του φαινομένου, σε συνεργασία με πολιτικούς σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Πρέπει να σημειωθεί ότι σε αρκετές περιπτώσεις η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αντιμετωπίζει το φαινόμενο ως πρόβλημα παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μετακινούμενων πληθυσμών, αλλά εστιάζει στο πρόβλημα της διεθνικής σωματεμπορίας ως διεθνικού εγκλήματος παράνομης μετακίνησης πληθυσμών, με προγράμματα καταστολής περισσότερο παρά προστασίας των θυμάτων.
Η αντιμετώπιση από πλευράς ανθρωπίνων δικαιωμάτων των θυμάτων απαιτεί εξάλλου οι κυβερνήσεις να αναγνωρίσουν τη διεθνή τους υποχρέωση για προστασία και διασφάλιση των δικαιωμάτων όλων των θυμάτων, άσχετα με το αν θα χρησιμεύσουν ως μάρτυρες στις διαδικασίες δίωξης των δραστών και καταστολής του εγκλήματος ή όχι. Μια τέτοια αντιμετώπιση, σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα υποχρέωνε τις κυβερνήσεις βέβαια να εξετάζουν υποθέσεις παραβιάσεων και να τιμωρούν τους δράστες, αλλά κυρίως να παρέχουν ουσιαστικές υποδομές προστασίας στα θύματα, που να συμπεριλαμβάνουν μηχανισμούς αποζημίωσης και μέτρα προστασίας ενάντια σε αυθαίρετες απελάσεις των θυμάτων ως παράνομων μεταναστών.
1. Καθιέρωση ενιαίου τετραψήφιου τηλεφωνικού αριθμού σε πανευρωπαϊκό επίπεδο (και στα κράτη που δεν είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με προοπτική εξέλιξής του σε παγκόσμιο)• η υπηρεσία αυτή θα πρέπει να είναι στελεχωμένη με ειδικά εκπαιδευμένους πολύγλωσσους τηλεφωνητές και θα έχει σκοπό την παροχή «πρώτων βοηθειών» σε θύματα trafficking και την καταγγελία τέτοιων περιπτώσεων.
2. Η συζήτηση σχετικά με την κάθε είδους εμπορία ανθρώπων θα πρέπει να συμπεριληφθεί σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης και αυτή να περιλαμβάνει παράλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα που θα ενημερώνουν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις μορφές βίας κατά παιδιών και γυναικών, για τις κοινωνικές και φυλετικές ανισότητες.
3. Ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης με διαφημιστική εκστρατεία και οικονομική στήριξη του αγώνα των με συναφή στόχο Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) και οργάνωση σεμιναρίων για την πληροφόρηση επί του ζητήματος.
4. Δημιουργία χώρων υποδοχής των θυμάτων με δυνατότητες παροχής οργανωμένης εκπαίδευσης (σχολικής, επαγγελματικής, γλωσσικής) ιατρικής περίθαλψης (με διασφάλιση του ιατρικού απορρήτου), κοινωνικής και ψυχολογικής φροντίδας, νομικής συνδρομής και ενθάρρυνση της οικειοθελούς συνεργασίας των θυμάτων με τις αρμόδιες αρχές.
5. Δήμευση των περιουσιακών στοιχείων των φυσικών και νομικών προσώπων καθώς και μελών των οικογενειών τους, τα οποία εμπλέκονται στη διακίνηση και εμπορία ανθρώπων και διάθεση των δημευθέντων στοιχείων για την αντιμετώπιση των αναγκών λειτουργίας των μηχανισμών αρωγής (ΜΚΟ).
6. Δράσεις για την καταπολέμηση της διεθνούς εγκληματικότητας σε σύνορα και εθνικές οδούς, την καταπολέμηση της παιδικής πορνογραφίας στο διαδίκτυο και του παιδεραστικού τουρισμού και αναζήτηση των παιδιών που έχουν εξαφανιστεί ή αποτελούν αντικείμενα εκμετάλλευσης.
7. Ανάπτυξη μηχανισμού διερεύνησης και αναγνώρισης των θυμάτων (screening) με σκοπό την διάκρισή τους από τα κατά συνείδηση παραβατικά άτομα εναντίον των οποίων θα κινείται δίωξη.
8. Βελτίωση της νομοθεσίας, ενίσχυση της έρευνας, συνεργασία των αρχών καταστολής και των δικαστικών αρχών (Europol, Interpol, Eurojust) σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
9. Ανάπτυξη ενεργειών από πλευράς της ΕΕ σε διεθνές επίπεδο και διαλόγου με τον ΟΗΕ με σκοπό την στήριξη (σε επίπεδο οικονομικό, εκπαιδευτικό, ιατροφαρμακευτικό κ.ά.) των αναπτυσσόμενων χωρών.
Υποσημειώσεις
1. Αριθμός τηλεφωνικής γραμμής χωρίς χρέωση για την Ελλάδα: 800 1114400
2. Όπως προτείνεται σχετικά με την ανάπτυξη των δράσεων και από αρμόδιους οργανισμούς, όπως η ΥΔΑΣ στην Ελλάδα [Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας ή «Hellenic International Development Co-operation Department» (Hellenic Aid) η οποία υποστηρίζεται και από το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών] και άλλοι ιδιωτικοί και δημόσιοι φορείς.
Συνεχίζεται...!
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΑΝΕΣΤΙ
Αφήσαμε τις αποσκευές μας στο σταθμό και σουλατσάραμε στο χωριό μέχρι να έρθει η ώρα να πάμε στον οικισμό. Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο μείναμε έκπληκτοι με τα σπιτάκια και με την γεμάτη πράσινο περιοχή που θύμιζε μικρό χωριό. Έπειτα, αφού ξεκουραστήκαμε πήγαμε στο μουσείο φυσικής ιστορίας όπου γνωριστήκαμε, χωριστήκαμε σε ομάδες και κάναμε κάποιες δραστηριότητες. Η εύνοια της μιας ομάδας και ο παραγκωνισμός της άλλης από τις κυρίες Ρία και Ζωή δεν άργησε να έρθει. Το βράδυ πήγαμε σε μια ταβέρνα όπου με λίγη μουσική και λίγο κρασί οι κορασίδες ξεσάλωσαν. Μετά την ταβέρνα το γλέντι συνεχίστηκε στον οικισμό.
Την επόμενη μέρα μετά από ένα χορταστικό πρωινό πήγαμε να μάθουμε για τις πηγές ενέργειας. Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το περίφημο φράγμα του Παρανεστίου όπου ένας υπεύθυνος μας έλυσε όσες απορίες είχαμε για τη λειτουργία του.
Μετά είδαμε το φράγμα από κοντά και κατεβήκαμε στο εργοστάσιο όπου είδαμε τις γεννήτριες για την παραγωγή ενέργειας.
Έπειτα, μετά από το μεσημεριανό, παρουσιάσαμε ομαδικές εργασίες με θέμα τα θετικά και τα αρνητικά του φράγματος. Η μέρα τελείωσε με ξέφρενη διασκέδαση στο “night club” Καταφύγιο! Το επόμενο πρωί σηκωθήκαμε με μισή καρδιά ξέροντας ότι είναι η ώρα να φύγουμε από τον οικισμό (αργήσαμε να ξυπνήσουμε). Πήγαμε πορεία στο Νέστο και τον είδαμε από κοντά. Μάθαμε επίσης για την χλωρίδα και την πανίδα γύρω του. Στη συνέχεια μαζευτήκαμε για την τελική μας εργασία, που ήταν μια ομαδική ζωγραφιά γεμάτη με τις εντυπώσεις μας.
Τέλος επιβιβαστήκαμε στο τρένο και φύγαμε από το Παρανέστι. Καθώς απόμακρυνόμασταν θυμηθήκαμε όλες τις στιγμές που περάσαμε εκεί, τη φλυαρία της κυρίας Καραμέλας και τις τεράστιες πίτσες. Από ότι βλέπετε, κύριοι καθηγητές, ανυπομονούμε για την 5ήμερη!!!
Παναγιώτης Κεραμεύς Νίκος Παχούμης
Συνεχίζεται...!
Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008
Όλοι δικαιούνται μια «Ευρώπη»
Όλοι δικαιούνται μια «Ευρώπη» της Τακά Ευδοξίας (Γ5)
Έπειτα από την πάροδο πολλών αιώνων κατά τη διάρκεια των οποίων πολλές φιλόδοξες προσωπικότητες (Μέγας Αλέξανδρος, Κάρολος ο Μέγας, Ναπολέων, Χίτλερ) οραματίστηκαν, σαφώς ή απροσδιορίστως, μία «Ενωμένη Ευρώπη», αλλά καμία δεν κατάφερε να την πραγματοποιήσει, είτε λόγω της χρήσης λάθος μεθόδων (πόλεμος, εξαναγκασμός), είτε λόγω λανθασμένων στόχων και προσανατολισμών, μπορούμε πια να κάνουμε λόγο για αυτήν την «Ενωμένη Ευρώπη». Διότι, στη σύγχρονη εποχή η προσπάθεια αυτή θεμελιώνεται στη θέληση των ίδιων των Ευρωπαϊκών Λαών να συνεργαστούν και να προσπαθήσουν από κοινού για την πραγμάτωση του μεγαλεπήβολου αυτού σχεδίου. Έτσι, το 1953 το Ευρωπαϊκό Εγχείρημα έκανε τα πρώτα ελπιδοφόρα βήματα του και έφτασε ως τις μέρες μας έχοντας να αντιμετωπίσει νέες προκλήσεις και να λύσει καινούρια προβλήματα. Άλλωστε, από την αρχή ήταν ξεκάθαρο πως πολύ περισσότερο επρόκειτο για μια ουτοπία, παρά για κάτι εφικτό- ισχυρισμός που, ευτυχώς, η ως τώρα πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει διαψεύσει.
Ένα από τα φλέγοντα ζητήματα, λοιπόν, που απασχολεί και προβληματίζει εντόνως την Κοινότητα είναι η συνεχόμενη διεύρυνσή της. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σημειωθεί ότι η διεύρυνση αυτή ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων, που ξεκαθαρίστηκαν ήδη από την αρχή της γέννησης της «Ενωμένης Ευρώπης». Η επίτευξη και διασφάλιση της ειρήνης και του δημοκρατικού πολιτεύματος στο ευρωπαϊκό έδαφος, η οικονομική συνεργασία και η ελεύθερη ανάπτυξη του εμπορίου μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών, η διασφάλιση του μοναδικού και ιδιαίτερου ευρωπαϊκού πολιτισμού, η αντιμετώπιση προβλημάτων διεθνούς εμβέλειας, όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος, η παράνομη διακίνηση όπλων, ναρκωτικών και ανθρώπων κ.α., είναι όλα κοινοί ευρωπαϊκοί στόχοι που απαιτούν συλλογική αντιμετώπιση από μεριάς Ευρωπαϊκών Κρατών. Με αυτόν τον τρόπο, δεν ήταν δυνατόν η αρχική Οικονομική Κοινότητα των έξι να παραμείνει κλειστή και να περιορίσει τη δραστηριότητα της μεταξύ μόνο των κρατών αυτών, καθώς τότε δε θα είχε νόημα να γίνεται λόγος για «Ευρωπαϊκό Όραμα», αφού θα επρόκειτο απλώς για μια ομάδα συνεταιρισμένων σε οικονομικό μόνο επίπεδο χωρών.
Έτσι, ακολούθησε μία σειρά διαδοχικών διευρύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. ώσπου σήμερα περιλαμβάνει 27 μέλη-κράτη και βρίσκεται σε φάση διαπραγματεύσεων με άλλα τρία κράτη προς ένταξη (Τουρκία, Π.Γ.Δ.Μ., Κροατία). Όμως, όλες αυτές οι διευρύνσεις δημιούργησαν αρκετά προβλήματα στην Κοινότητα. Αυτά κυρίως έχουν να κάνουν με τη διακυβέρνηση μιας όλο και μεγαλύτερης σε έκταση και πληθυσμό «αυτοκρατορίας»- αν μου επιτρέπεται η χρήση αυτού του όρου- στην οποία τα ετερόκλητα στοιχεία του πολιτισμού κάθε λαού γίνεται όλο και πιο δύσκολο να συμβιβαστούν, καθώς αυτά πολλαπλασιάζονται με τις συνεχείς διευρύνσεις. Υπάρχει, λοιπόν, ο προβληματισμός, αν τελικά μπορούν οι Ευρωπαίοι να συνθέσουν τους επιμέρους εθνικούς χαρακτήρες τους σε μία σύνθεση πολύχρωμη και η διαφορετικότητά τους να είναι αυτή που θα τους ενώσει.
Όσον αφορά στο πρώτο σκέλος του προβληματισμού, ένα γενικότερο πρόβλημα που αναδύεται εντονότερο με τις διαδοχικές διευρύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι το δημοκρατικό έλλειμμα που πλήττει εξαρχής τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αυτό εστιάζεται κυρίως στο γεγονός ότι ο Ευρωπαίος Πολίτης πολύ λίγο έχει λόγο για τις αποφάσεις που λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και αφορούν και τον ίδιο και στο ότι σπάνια έως ποτέ ενημερώνεται για αυτές. Τα κέντρα εξουσίας και λήψης αποφάσεων είναι γεγονός πως βρίσκονται πολύ μακριά από αυτόν και επιπλέον, η ουσιαστική διακυβέρνηση αυτού του καραβιού που ονομάζεται «Ευρώπη» γίνεται από μία ομάδα τεχνοκρατών, που είναι αδύνατον να γνωρίζουν τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες του, αφού δεν υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ αυτού και της ομάδας, με αποτέλεσμα η διακυβέρνηση να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί «τυφλή».Είναι, λοιπόν, φανερό πως η κατάσταση χειροτερεύει όσο τα κράτη-μέλη της Ένωσης αυξάνονται και μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ Πολίτη και εξουσίας.
Προχωρώντας στο δεύτερο σκέλος του παραπάνω προβληματισμού, θα αναφερθώ σε ένα χαρακτηριστικό γεγονός: πριν λίγο καιρό γίναμε όλοι μάρτυρες της κατηγορηματικής απόρριψης του Ευρωπαϊκού Συντάγματος από τους Γάλλους. Μία από τις αιτιάσεις της απόρριψης αυτής που διατυπώθηκαν ήταν η έντονη αντίδραση των Γάλλων στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικότερα στην επικείμενη διεύρυνση της. Προσωπικά, βλέπω δύο λόγους, γιατί θα μπορούσε κανείς να εναντιωθεί στην ένταξη της Τουρκίας στην Ενωμένη Ευρώπη, έναν ιδεολογικό και έναν πιο πρακτικό και ίσως πιο ρεαλιστικό. Συλλογιζόμενος κανείς τους τρεις πυλώνες της Ένωσης, δηλαδή τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, το ρωμαϊκό δίκαιο και τον Χριστιανισμό, εύκολα διαπιστώνει ότι η Τουρκία, μία αμιγώς ισλαμική χώρα που δεν παύει να διατηρεί το νόμο της Σαρίας σε πτυχές του δημόσιου βίου, δεν έχει θέση σε μία Ένωση Εθνών με κοινές πολιτισμικές ρίζες και ιστορικές διαδρομές. Από την άλλη μεριά, η Τουρκία θεωρείται δάχτυλος των ΗΠΑ στα θέματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μια ενδεχόμενη ένταξή της σε αυτήν θα έδινε τη δυνατότητα στους οικονομικούς κατά βάση ανταγωνιστές των Ευρωπαίων να τους ελέγχουν και να τους περιορίζουν με αποτέλεσμα η ανεξαρτησία και αυτοδυναμία της Ένωσης να εξανεμιστεί μαζί με κάθε όραμα.
Όμως, το αν η Τουρκία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι πρέπει να προβληματίζει περισσότερο τις ενδιαφερόμενες χώρες, που καλούνται να ανταποκριθούν σε κάποια πολύ συγκεκριμένα κριτήρια, κι όχι τόσο την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, που παραμερίζει την εσωστρέφεια και προτάσσει την ανοχή και το πνεύμα συνεργασίας για την επίτευξη σταθερών και υγειών σχέσεων μαζί τους. Επομένως, αν και φαινομενικά η επικοινωνία, ο διάλογος και ο συμβιβασμός φαντάζουν ένα απίθανο μελλοντικό σενάριο σε μία συνεχώς διευρυνόμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, προσωπική μου πεποίθηση είναι ότι η εφαρμογή κατάλληλης πολιτικής από μέρους της Κοινότητας μπορεί να προσελκύσει όλους εκείνους που επιθυμούν και είναι ικανοί να συμμεριστούν τα οράματα και τους στόχους της, ενώ συγχρόνως να απωθήσει εκείνους που επιθυμούν να τη βλάψουν ή να την εκμεταλλευτούν για το ατομικό τους συμφέρον. Ωστόσο, βέβαια, αυτό προϋποθέτει πρώτα η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση να κάνει μία ενδοσκόπηση ιεραρχώντας τις αξίες και τους στόχους της, που σήμερα φαίνεται να έχουν χαθεί λίγο, και ξεκαθαρίζοντας πως δεν ικανοποιεί στενά εθνικά συμφέροντα, αλλά ένα κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον, ώστε όλα τα κράτη-μέλη αποσκοπώντας σε αυτό ακριβώς να ακολουθούν μία ενιαία πολιτική στα διάφορα ζητήματα που προκύπτουν.
Εξετάζοντας κανείς τη διεύρυνση από τη θετική της πλευρά, σίγουρα έχει αρκετά σημεία να επισημάνει. Πρώτα-πρώτα, έχει αποδειχθεί και εμπράκτως το πόσο μπορεί να ωφελήσει μία χώρα σε εθνικό επίπεδο η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για παράδειγμα, η Ελλάδα, που την περίοδο της ένταξής της ήταν διαλυμένη σε πολιτικό, κοινωνικό και κυρίως οικονομικό επίπεδο μετά από αλλεπάλληλες διαδοχικές συμφορές (Κατοχή του 1940, Εμφύλιος και Δικτατορία) απέκτησε έναν ανεκτίμητο συμπαραστάτη, σύμμαχο και ευεργέτη στην πορεία της προς την αποτελμάτωση στην οποία είχε περιέλθει, χωρίς βέβαια η ίδια να δείξει αχαριστία παίζοντας το ρόλο του ευεργετημένου που αποχωρεί μετά τη λήξη της ευεργεσίας. Αντιθέτως, αξιοποιώντας τις οικονομικές επιχορηγήσεις, αλλά και ακολουθώντας την γενικότερη πολιτική της Ένωσης σε τομείς όπως το περιβάλλον, η εκπαίδευση, η οικονομία, έφτασε σήμερα σε ένα αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο ανάπτυξης, ώστε να μπορεί πλέον και η ίδια να συμβάλλει στον εκσυγχρονισμό των νεότερων μελών, που χρειάζονται την υποστήριξη της Ένωσης.
Το κίνητρο της αλληλοβοήθειας και αλληλοϋποστήριξης μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πέρα για πέρα σαφές ˙ πρόκειται για το στόχο της «Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης», σε οικονομικό, αλλά κυρίως σε πολιτικό επίπεδο. Η πραγματική ολοκλήρωση δεν μπορεί να επέλθει αν όλα τα μέλη της Κοινότητας δεν είναι ισότιμα, δεν κινούνται στο ίδιο επίπεδο και δε χαρακτηρίζονται από ομοψυχία και πνεύμα αλληλεγγύης. Είναι αναγκαίο, λοιπόν, οι σχέσεις μεταξύ τους να είναι σχέσεις αδελφών, που ανά πάσα στιγμή είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους ο ένας για τον άλλον. Γι’ αυτό, τα κράτη- μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποποιούνται κάθε προσωπικό συμφέρον και δε διστάζουν να συμβάλλουν αποφασιστικά στην πρόοδο και ανάπτυξη των λιγότερο οικονομικά και τεχνολογικά αναπτυγμένων μελών. Όλα αυτά, όμως, ας σημειωθεί ότι συμβαίνουν με απόλυτο σεβασμό προς την ιδιαιτερότητα, την παράδοση και την ιστορία κάθε χώρας, χωρίς τάσεις επικυριαρχικές των ισχυρότερων προς τα λιγότερα ισχυρά μέλη της Ένωσης.
Ωστόσο, παράλληλα με την ενίσχυση της οικονομίας, των εκδημοκρατισμό των θεσμών, τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που επιτυγχάνονται στα πλαίσια των ίδιων των κρατών- μελών, κάθε διεύρυνση έχει και μία άλλη ουσιαστική σημασία ˙ η ένταξη μίας χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδόν αυτόματα συνεπάγεται την εκμηδένιση κάθε πιθανότητας να ξεσπάσουν ταραχές, φιλονικίες ή ακόμη και συγκρούσεις, είτε μεταξύ αυτής και των υπόλοιπων μελών, είτε μεταξύ αυτής και κάποιας άλλης χώρας εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό, γιατί ο μοναδικός τρόπος επίλυσης των διαφορών σύμφωνα με τις αρχές της Ένωσης είναι ο διάλογος, αλλά και γιατί η πίεση που μπορεί να ασκήσει μία Ένωση χωρών με διεθνές κύρος και δύναμη μπορεί να είναι καταλυτικής σημασίας για την αποφυγή μέχρι και αιματηρών επεισοδίων.
Αυτή η διασφάλιση της ειρήνης, που υπόσχεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, αποκτά ιδιαίτερη σημασία τόσο για μία ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας, όσο και για μία ενδεχόμενη ένταξη κι άλλων Βαλκανικών κρατών, όπως η Κροατία ή η Π.Γ.Δ.Μ. Στην πρώτη περίπτωση, μέσω της Τουρκίας η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έχει τη δυνατότητα προσέγγισης με την ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής και να διαδραματίσει ρόλο σταθεροποιητικού παράγοντα στην περιοχή, ενώ παράλληλα θα καταρριφθούν οι θρησκευτικοί φανατισμοί που εδώ και αιώνες χωρίζουν τη Δύση από την Ανατολή. Την ίδια στιγμή οι σχέσεις Ελλάδας και Τουρκίας, που πάντοτε ήταν εύθραυστες και που ευτυχώς σήμερα χαρακτηρίζονται από ένα ικανοποιητικό επίπεδο συνεργασίας και διαβουλεύσεων για διάφορα ζητήματα, θα πάψουν να διέπονται από το κακώς διαιωνιζόμενο πνεύμα εμπάθειας και ανταγωνισμού. Στη δεύτερη περίπτωση, είναι φανερή η μεγάλη συμβολή που μπορεί να έχει η Ένωση στη διατήρηση της ευημερίας, της ειρήνης και της ασφάλειας στη Βαλκανική Χερσόνησο, που επίσης υπήρξε έφορο πεδίο συγκρούσεων για αρκετά χρόνια. Ιδίως την περίοδο αυτή, που πολλές και ραγδαίες μεταβολές φαίνεται να λαμβάνουν χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή, κρίνεται αναγκαία η παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να εξισορροπήσει τις καταστάσεις.
Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει απαριθμώντας τα οφέλη και τις αρνητικές επιπτώσεις της διεύρυνσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως, αυτά είναι αρκετά κατά τη γνώμη μου, ώστε ο προβληματισμός να μετατοπιστεί σε ένα άλλο συγγενές ζήτημα, με το οποίο και θα κλείσω. Οι αλλεπάλληλες διευρύνσεις οδήγησαν σε αύξηση του αριθμού των Ευρωπαίων Πολιτών. Όμως, πολλοί- μαζί με αυτούς κι εγώ- αμφιβάλλουν για αυτό στο εξής σημείο: ο «Ευρωπαίος Πολίτης» αποτελεί απλώς έναν τίτλο ή ένα βίωμα, που το κουβαλούνε όλοι μέσα στην ψυχή και στο μυαλό τους; Εδώ το πρόβλημα εντοπίζεται σε ατομικό κι όχι σε κρατικό επίπεδο και γι’ αυτό είναι και πιο κρίσιμο. Γιατί, όσο μεγάλη κι αν είναι η θέληση των πολιτικών αρχηγών των Ευρωπαϊκών Κρατών για την ενοποίηση των Λαών της Ευρώπης, αν αυτή η επιθυμία δεν εκφράζει τους ίδιους τους πολίτες, αν δεν πηγάζει από αυτούς τους ίδιους, τότε σε καμία περίπτωση δε θα μπορέσει να φτάσει το στόχο της και θα παραμείνει στην ιστορία ως άλλη μία αποτυχημένη προσπάθεια πραγματοποίησης του οράματος της «Ενωμένης Ευρώπης».
Είναι, λοιπόν, πολλές οι προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση στο παρόν και ακόμη περισσότερες αυτές που θα κληθεί να αντιμετωπίσει στο μέλλον. Αν και δεν είναι σίγουρο που θα οδηγήσει αυτή η αισιόδοξη και ελπιδοφόρα διαδρομή που έχει ακολουθήσει ως τώρα, ας είμαστε σίγουροι για το γεγονός πως δεν πρόκειται να παραδοθεί αμαχητί. Ας με συγχωρέσετε που χρησιμοποιώ ορολογία που καθόλου δεν ταιριάζει στις αρχές και τις αξίες της Ενωμένης Ευρώπης, αλλά ταιριάζει απόλυτα στην αγωνιστικότητα και στην αποφασιστικότητα της να πραγματοποιήσει επιτέλους αυτήν την ανεπανάληπτη ουτοπία.