« Σε πάμε»

«Κι εγώ σας πάω» απάντησες, σαν άκουσες «σε πάμε»
την αγκαλιά σου άνοιξες κι είπες «κοντά σας θα ’μαι».

Με το πλατύ χαμόγελο μας έκανες δικούς σου
τ’ ανέκδοτα, τ’ αστεία σου μας κάναν κολλητούς σου.

Μας μίλησες στη γλώσσα μας, έπιασες τον παλμό μας
ηγέτης, αρχιεπίσκοπος μα κι ο Χριστόδουλός μας.

Μας δέχτηκες ως είμαστε, με μίνι και χαλκάδες
και γέμισες τις εκκλησιές με νεαρούς χιλιάδες.

Προβλήματ’ αφουγκράστηκες νέων, κατατρεγμένων,
στις αγωνίες έσκυψες θρηνούντων, πονεμένων.

Αχτίδα ήσουνα φωτός με θέρμη ζωογόνα,
σε κοινωνία σκοτεινή, ψυχρή και παθογόνα.

Σπουδαίος εκσυγχρονιστής με όραμα μεγάλο,
μ’ έμπνευση, τόλμη και ορμή που προκαλέσαν σάλο.

Άριστος μ’ ότι πιάστηκες σε όλα σου τα χρόνια,
σα Διγενής στο θάνατο σε μαρμαρένια αλώνια.

«Αντίο» σου Χριστόδουλε, μα σαν εσέ δε φεύγουν
τα λόγια σου, τα έργα σου πάντα μας συντροφεύουν.



31-1-08
Κωνσταντινίδου Εύη