Δευτέρα 31 Μαρτίου 2008

ΈΚΘΕΤΟ ΣΚΥΛΑΚΙ

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου, πηγαίνοντας το πρωί στο σχολείο, ένα «κλαψιάρικο» γαύγισμα μας έκανε να σταματήσουμε και να κοιτάξουμε προς ένα μεγάλο κουτί που ήταν πεταμένο, λίγο πριν από την είσοδο του σχολείου. Αρχικά δειλιάσαμε, στη συνέχεια όμως σκύψαμε για να διαπιστώσουμε τι ακριβώς έκρυβε μέσα του το κουτί.

Ένα κουταβάκι λίγων εβδομάδων μας παρατηρούσε μ’ ένα παρακλητικό βλέμμα. Δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να το πάρουμε μαζί μας ( ναι, στο σχολείο). Ευτυχώς, το κουδούνι άργησε να χτυπήσει και έτσι προλάβαμε να του φέρουμε λίγο γάλα και ψωμάκι. Τις ώρες των «μαθημάτων» καθόμασταν μαζί του με βάρδιες, ώσπου τελικά σχολάσαμε. Τότε ήταν που έπρεπε να αποφασίσουμε τι θα κάναμε με το κουτάβι. Δυστυχώς, κανείς δε θα μπορούσε να το κρατήσει σπίτι του, για ευνόητους λόγους. Τελικά, με τη βοήθεια του τηλεφωνικού καταλόγου, εντοπίσαμε μια οργάνωση πρόθυμη να «υιοθετήσει» την Arja- έτσι ονομάσαμε το κουταβάκι- φτάνει μόνο να την κρατούσαμε μέχρι το βράδυ, που θα έρχονταν να την πάρουν.

Ευτυχώς για την Arja, τα πράγματα εξελίχθηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τι γίνεται όμως με τα εκατοντάδες- για να μην πω χιλιάδες- αδέσποτα και, το χειρότερο «πεταμένα» στους δρόμους σκυλιά και γάτες; Είναι ντροπή να ζούμε στον 21ο αιώνα, να έχουμε όσα στερήθηκαν και για όσα πέθαναν άνθρωποι από τις προηγούμενες γενιές και παρόλα αυτά να μην έχουμε λίγη ανθρωπιά μέσα μας! Δε λέω, καλό και το «διακοσμητικό» σκυλάκι (βλ. τσιουάουα) ωστόσο όμως, αν έχουμε τη δυνατότητα να παρέχουμε τα βασικά σε ένα ζώο γιατί να μην υιοθετήσουμε ένα, αν όχι από το δρόμο, από φιλοζωικές οργανώσεις. Γιατί, είναι απλώς τραγικό το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αγοράζουν-επίσης τραγικό το ότι τα ζώα πωλούνται και αγοράζονται(!)- ένα ζώο και μόλις το βαρεθούν (!) το πετάνε κυριολεκτικά στο δρόμο.

Ας μη γίνουμε, λοιπόν, συνένοχοι σε αυτό το φαινόμενο κι ας κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για τη διευκόλυνση των ζώων. Εξάλλου, αυτό ωφελεί κι εμάς. Είναι γεγονός πως η συμβίωση με τα ζώα όχι μόνο ομορφαίνει τη ζωή μας αλλά, είναι και φάρμακο της ψυχής.

Κ.Μ.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Μαριάνθη Χρύσα
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2009